Eski Mahallem

Mahallem vardı eskiden topraktı yolları.
Kardeşim vardı küçücük,sapsarı,tatlı mı tatlı.
Kankalarım vardı,komşularımız vardı,Zeynep ablam,Neziha teyzem,Gonca ablam ve daha niceleri vardı.
Akşam ezanına kadar oynadığımız oyunlar,çocukça küfürlerimiz vardı ağzımızda.
Annemin bak bi daha çağırmayacam eve gelin kemiklerinizi kırmadan,"kârınız yok zararınız var" deyişleri vardı.
Annemden yediğim dayaklar vardı eski mahallemde.
Vurmasın diye divan altına kaçışlarımız vardı kardeşimle.
Çiğdem abla vardı şen şakrak,Zeynep ablanın bizi güldüren lafları.
Eko vardı,Mustafa vardı eski mahallemde.
Top oynamamıza izin vermeyen,topumuzu patlatan teyzeler vardı.
Tasolarımız vardı,ortaklarımız vardı,küslüklerimiz vardı,sinirlendiğimizde birbirimize olan bağırışlarımız vardı eski mahallemde.
Köyüme giden yol geçerdi içinden.
Amcamın arabası vardı sabahtan akşama kadar gördüğüm.
Dövdüğüm,dayak yediğim arkadaşlarım vardı.
Denize yakındı eski mahallem,yüzmeye gidişlerim vardı.
Bahçelere girip meyve çalışlarımız vardı.
Sular kesildiğinde alıp bidonu elime su dolduruşlarım vardı pınardan.
Düğünlerimiz,nişanlarımız vardı.
Yerlere muşambaların üzerine serilen fındıklarımız vardı.
Yazın evin önünde yıkadığımız halılarımız...
Upuzun bir yokuşu vardı kar yağdığında kaydığımız.
Bisikleti yeni yeni öğrenirken yaptığım kazalar,uçtuğum tel vardı eski mahallemde.
Sen ne kadar yakışıklısın deyip de beni şımartan ablam vardı.
Kısacası çocukluğum vardı eski mahallemde.
Şimdi büyüdük biz.
Ne eski mahallem kaldı...
Ne de eski mahallemin eski tadı...