Çocuklar

Gözlerinde sevgiyle,kalplerinde saflıkla teneffüslerde oradan oraya koşan çocuklar.
Matematik dersinde tıfırdan tıfır çıktı tıfır kaldı diyen çocuklar.
Hoca gelmesine rağmen sınıfta top oynayıp haylazlık yapanlar.
"Offf kafam almıyor artık" deyip isyan ederek test çözmeyi bırakanlar.
Sınavı derste bitiremeyip de teneffüs de dahi çözenler.
Bitmek tükenmek bilmeyen ödevleriyle boğuşanlar.
Futbol,basketbol maçlarında "Öğretmenim sizde bizden olur musunuz?" diyenler.
Ortada sıçanda hiç vurulmayanlar,üstüne bir de can toplayanlar.
Su matarasını kaybedip de öğretmenine aratanlar.
Dersi yapamıyorum deyip ağlamaya başlayanlar.
Derste sıkılıp taş-kağıt-makas oynayanlar.
Zülal'i ile,Tarık'ı ile,Özlem'i ile,Yusuf'u ile hepsi aynı çocuklar.
Otistiği olsun,normali olsun.
Onlar tek zerre kötülük düşünmeyenler.
Öğretmenlerine tapanlar,öğle arasında annelerini bekleyip yemek yiyenler,bir sürü yapıştırması olanlar.
Çocuklar,parlak geleceğin parlak çocukları...
Sen ne kadar kötü anlatırsan anlat,anlayan,zeki,afacan çocuklar.
Bize kocaman sarılıp "öğretmenim öğretmenim" diye gezenler onlar.
Teneffüslerde top oynamaktan sıkılmayıp derse girmek istemeyen çocuklar.
Her şey gönlünüzce olsun.
Kalbiniz hep saf,gözleriniz hep parlak,sıfırlarınız hep tıfır kalsın.

Yazan:Durmuş ARSLAN
Fotoğraf:Mustafa BAŞARAN