Terkedilmiş Geçmişimiz

Eskiden top oynardık mahalle aralarında arkadaşlarla güle oynaya,şimdi apartman pencerelerinden bakıyoruz sadece onlara.
Annelerimiz,babalarımız otururduk komşularla sabahtan akşama,şimdi dört duvara bakıyoruz bütün zamanlarda.
Eskiden kardeşimiz,kankamız çokken,şimdi sadece katlarımız,apartmanlarımız var;eskiden her gördüğümüzle selamlaşırken tanıdık olsun olmasın,şimdi sadece somurtkan yüzlerimiz,benliğimiz var.
Eskiden mahalleden girmezken eve,şimdi çıkmıyoruz evden mahalleye;eskiden oğlum,kızım koşma,terleme derken annelerimiz,babalarımız,şimdi koşmak ne demek yerimizden hiç kalkmamaktayız.
Gündüzleri gece yapardık eskiden,güneşle doğar güneşle batardık;şimdilerde güneşin doğuşuna yabancıyız.
Eskiden simitçi,lahmacuncu,eskici sesleri eksik olmazken semtimizden,şimdilerde uğramaz oldular semtimize.
Eskiden aile denildi mi dede,nine,kuzen,dayı eksik olmazken,şimdilerde sadece anne,baba,çocuktan ibaret aile.
Mahalle aşklarımız vardı eskiden utana sıkıla,korka korka severdik birbirimizi.
Tasolarımız vardı,oyun kartlarımız vardı,misketlerimiz vardı,aramızda geçen geyiklerimiz vardı daha neler neler vardı eskilerde.
Saklambaçımız,yakalamacamız,ortada sıçanımız eksik olmazken eskilerde,mumla aramaktayız onları şimdilerde.
Eskiden toplu taşıma araçları kullanırken bir yerden bir yere,kullanmaktayız her birimiz birer araba şimdilerde.
Değişen ne ki biz miyiz yoksa zaman mı?
Değişen ne biziz aslında ne de zaman;her şey çok başkaydı eskilerde.
Ne gülüşümüz değişti ne davranışlarımız;ne komşular azaldı ne de oyunlar;ne toplu taşıma araçlarının sonu geldi ne de çocuklardaki enerji bitti.
Her şey,herkes bir başkaydı eskilerde...
Şimdi biz eskiye mi gitsek ya da eskiler geri mi gelse bize?
Değişen bir şey olur muydu bilinmez ama.
ESKİLER BAŞKA GÜZELDİ ESKİLERDE!


Yazan:Durmuş ARSLAN
Fotoğraf:Mustafa BAŞARAN