Mutluluk Dediğin

Bazen annenin elinden tutup bakkala çıkmaktır mutluluk..
Bazen de hiç beklenmedik yerde gördüğün pamuk helvayı hiç düşünmeden almaktır..
Belkide çocukken sokakta misket oynamaktır ya da taso oynarken tırnağımızı mermere vurma acısını duymaktır mutluluk...

Aslında başlı başına bir heyecandır mutluluk, başlı başına da tedirginlikle karışık bir duygudur..

" Allaaaah ezanın okunmasına az kaldı, annem şimdi çağıracak ve  'Beş dakika daha anne, geliyoruuum ' diye bağırıp sonunda isteksizce evin yolunu tutuşlarımızdı belkide mutluluk dediğimiz..

Daha böyle o kadar çok şey vardı, tabi büyümeseydik..
Büyüdük, adam olduk sandık.. Halbuki eskiden duyduğumuz mutlulukları, yaşadığımız duyguları şimdi yaşayamadığımızı anladık..

Evet, belki artık büyüdük ama şimdi de diyoruz ki " Keşke hep çocuk kalsaydım da dizimdeki yarayı en büyük acı sansaydım "

Biz ne kadar çocukluğumuzu yaşayabildiğimizi düşünsek bile aslında hep çocukluğa özlem duyduk...