Cümlelerin değdikçe; harf harf, kelime kelime büyüyordum.
Ne hayallerinin arkasına kondurduğun fon muziği uzaktan sana hoş geliyordu, ne bozkırın buğdayları biçimsizce sallanıyor, ne de bir duvarını sarmaşığın sardığı o kiremit rengi ev ayaktaydı...
Asfalta yapışıp çürümeyi bekleyen iki sonbahar yaprağıydık .
Fazlalıktık ,atıldık, savrulduk. Sen küçük bir kızın eline geçerek gösterilmeyi hak edendin. Gösterişliydi kıvrımların. Bense çamura bulanmış iki kedi patisi baskısını kabul etmek zorunda olanlardandım. Şanssızlık...
Feride'nin de dediği gibi ; "Birini sevme felaketine uğrayanların Allah yardımcısı olsun.
Ellerinize sağlık hocam
YanıtlaSilTeşekkür ederim
YanıtlaSilYorum Gönder
Yorum yazabilmek için:
Yorumlama biçimi seçeneklerinden profil üyeliğiniz yoksa; Adı/URL profilini seçip kendi belirlediğiniz isimle URL kısmını boş bırakarak yorum yazabilir ya da Anonim profili seçeneği ile isimsiz olarak yorum yapabilirsiniz.