Adalet mi?

Sen hala adaletten mi bahsediyorsun? Bu amcam orada belki birisi gelir de akşama eve giderken  elim boş gitmem diye düşünürken ne adaleti. Belki saatlerce bekleyecek eline üç beş bir şey geçecek,  akşam çocuklarını mutlu edecek. Ama bunları dert etmiyor, o evine gidince çocuklarının yüzüne gülebiliyor. Her şeyi kapıdan girerken bırakıp sabah çıkarken tekrar yükleniyor.

O çocuklar babalarına bakarak unutur her şeyi. O adama güç verir çocukları, ayakta tutar. Kimse dışarıdan göremez onu. O sadece içinde yaşar bu sıkıntıları, kendi sıkıntılarıyla üzmek istemez kimseyi. Ben üzülsem yeter der sadece umursamaz. Zordur her şey, zordur hayat. Aslında zor olan sadece o dur bu hayatta.

SELAM OLSUN...