Kına.......

  Kına yakarlar kadın olmadan az önce...ağlar yüzü kırmızı örtülüyken yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlara,çıkmıştır yola gidecek sabaha ama ağlar. Bilmez de neye ağladığına...Adı değişir yöreden yöreye sarka,entari harbalı,sırmalı....hayalindedir ilk gördüğü günden beri bordodur,mordur,mavidir giyer kınadan az önce kadifeleri.At,araba neyse atlar ya nasiple,avucundadır kınasına konan altını,boynunda beşibiryerdeler,kolundakiler de şanındandır yiğidinin ne taktılarsa.Sıra ocağını şenlendirecek bebelerindedir.bir de düşse rahmine verse oğlanı yiğidinin kucağına.
   Yakılmıştır kına eline.'Yakmak'.Yanmak evlenmeden bir gece önce....uzun süre kalır elinde, açıldıkça rengi beklenmez yeni yananların bir gece öncesi,yakılır yenisi...yüzünde çizgileri,evinde beşikleri arttıkça kararır kınanın rengi,ceviz yaprağı bağlanır sonra sonra kara kına yakılmaya başlanmıştır çünkü gelin artık yaşlanmştır...pamuk gibi eller kınayla,benliği,insanlığı,kadınlığı tarlada çapayla,su başında tokmakla döverken çamaşırları,davarı sokarken ağıla,sağarken ezandan sonra bir dam dolusu hayvanı,yanmıştır,yakılmıştır.nasır tutmuştur da ondan kararmıştır sonra sonra kınası....