Beyler, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününüz Kutlu olsun

Ne güzel bir duygudur bir başkasını şımartmak ama insanın içinden gelmeli, severek, sevdiği için yapmalı bunu. Daha da büyük bir şans, şımartılmak. Hani, "dile benden ne dilersen" der gibi bakan gözlere bakmak. Ben, hayatıma uğrayan tüm kadınlar sayesinde, hem şımartıldım hem de şımartmanın ödüllerini sevgi olarak bir bir topladım. Bazen sevgi arsızı olup, hatalar yaptım ama çoğu zaman gönül aldım, gönül verdim, sevdim, hep sevdim.

Bildiğim halde 8 Mart dünya emekçi kadınlar tarihçesine girmeyeceğim. Bir felaket, yıllarca anma günü olarak hatırlanmış, sonra kadının, toplumdaki mücadelesinin çıkış noktası kabul edilmiş. Bazılarının yaptığı gibi de, entel gerinmelere girip, tek bir güne sığdırılmamalı bilmişliğine de uğramıyacağım. Hangi gün, hangi nedenlerden olursa olsun, saygı gösterilmeli. Hani, tarihi bir mekanı, restore ettirip kurufasulyeci işgal etmiş diye ayaklanırız ama, o tarihi mekan yıkılsa ruhumuz duymaz ya, işte ben 8 Mart başta olmak üzere, toplumsal anmalara saygısızlık edenleri de aynı çerçevede görürüm. Kadın sokakta dayak yer, taciz ve tecavüze uğrar, zor şartlar altında çalıştırılır, bedeni satılır, öldürülür ama çoğu erkek nesli, 8 Mart, nereden çıktı diye çok çok bilmişlik taslar. Ya da son günlerde moda oldu ama iyi ki de oldu, eşini, kardeşini, anasını, elemanını, sadece bu güne mahsus, şımartma yarışına girenleri duyuyorum. Hiç yapamazsa, çiçek alıyor, dışarı götürüp, onları, yemekten-sofra kurmak-toplamaktan, bulaşıktan kurtarıyor, patron tayfası ise, kadın emekçisine bu günü tatil ediyor, hovardanın teki ise, her kadını dünya ahiret bacısı gibi görüyor, bu tek gün, onlar aslında kendi kahramanlığını yaşıyor. Olsun, en küçüğü bile, biz erkekler için atılmış, en büyük adımdır.

8 Mart'ı üzgünüm, ben bu kahramanlara adıyorum. Tek bir gün bile olsa, emekçi ya da değil, kadına değer veren, sayan-seven, onları şımartan her erkeğin, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlu olsun. Siz olmasanız, bu gün bile olmazdı.