Gün Dökümü

Ömür ağacımdan yaprak yaprak düşüyor günler.
Vakit, yine bir akşamüstü.
Yani ömrümden bir günün daha geçmişe usulca karıştığı saatler...
Güneşin veda töreninden arta kalan son ışıklar görsel şölene devam ediyor.
Ağaçlar serin eylül rüzgarıyla akşamın son dansını tamamlıyor.
Ben mi?
Ben, aklımın kuytusunda biriken onlarca cümlem olmasına rağmen
yine susuyorum...
Biliyorsun işte,
üstüm başım hasrete bulandı bu aralar.
Hele bir de akşam olunca fazlaca sessizlik dökülüyor dilimden.
Ben söylemesem de olur derinime gömdüklerimi.
Radyomdan naif bir edayla yükselen o şarkı anlatıyor içimde birikenleri...