Toprak kokusu

Fotoğraf Kaynak: www.deviantart.com

Toprak Kokusu

Her yağmur damlasıyla bir düş yeşerirdi gönlümüzde.. Her yeni gün yeni umutların var olduğunu hatırlatırdı.. Ve yere düşen her yağmur tanesi sonsuzluğun içe dönüşün, asıl bizin kokusunu getirirdi burnumuza.. Sahi neden severdik bu toprak kokusunu bizden bir parça taşıdığı için mi ? Her insan kendini sever ya fıtraten buıram buram enaniyet kokar ya ruh, toprak kokusunu bizden bir parça olduğu için mi severdik acaba... Neden hep cenneti güzel günleri hatırlatırdı bilmem bu koku bana yaratılış itibariyle sonsuzluğu cenneti arzu edişimizden mi...Kışı yazdan çok sevişim de bu yüzden miydi acaba.. Ötelerden el değmemiş haberler getirmesimiydi, yoksa Rahmetle iç içe oluşun verdiği huzuru dünya ve içindeki hiçbir şeyin vermeyişinden miydi onu sevişim.. Olsaydı şimdi çekseydim  buruk yalnızlığımla ciğerlerime aynı kokuyu. Tıpkı çocukken yaptığım gibi yapsaydım, ıslanmaktan, hasta olmaktan korkmadan koşsaydım hücum ederken damlalar üzerime, tek derdim üzerimi kirlettiğime kızan annem olsaydı eve geldiğimde..