Hayatın durduğu anlar olur bazı bazı anlar içinde yaşayıp giderken... Elleriniz olabildiğince sabuna bulanmış bir şekilde uçurumun kenarında o ipin ucundaki tek bildiğiniz ağır olan o hayat denen kelimeyi tutarsınız avuçlarınızda... Aslında hayata dair her zaman bu durumda kalabilirsiniz... İşinizde, okulunuzda ve ilişkinizde...
Elleriniz olabildiğince sabunludur sıkı sıkı tutamazsınız eğer ola ki sıkı sıkı tutacak olursanız ellerinizi kaybetmekle de kalmazsınız... İpin ucundaki o kelimeyi kaybedersiniz... Gevşek de bırakamazsınız bu durumda kayar gider avuçlarınızdan bir an olsun bile o ağır ömrünüze anlam veren o kelime... Peki ne kadar tutabiliriz ki bu kelimeyi dengede...
Umutsuz insanların haykırışlarını duyuyorum sanki...
Bilmedikleri bir şey olmalı... Duygularınızı somutlaştırabilirsiniz bir canlı gibi tıpkı bir canlıyı somutlaştırabildiğimiz gibi... İpin ucundaki o kelime sevdiklerinizse bu kadar umutsuz olabilir miydiniz sormak isterdim sizlere...
Bazen asıl olan gerçekler yaklaşıp fısıldarlar "kelimelerin anlamları hiç olmadı sen olmadıkça, sen var olup ona anlam katmadıkça" diye beyninizde büyürler her geçen gün... Çoğu zaman ipi dengede tutmakta yetersizdir, ipin ucundaki tırmanmadıkça... Bilmeniz gereken ikinci bir şey ise zaman her zaman yetersizdir siz zaman olamadıkça... Hangi taraftasınız bilemem ipi dengede tutan olarak mı yoksa ipten tırmanmaya çalışan mı ama zamanın en son kum tanesine kadar yitirmeden başarmalı... Kelimelerin anlamları bizlersek bu umutsuzluk niye diye sormalıyız belkide... Zamanın bir ip olduğu sıradan bir gece... Gökyüzü olabildiğince anlamlı ve kalemden dökülen son cümle :
İpin ucunu hiçbir zaman kaçırmamanız ve yitirmeden zirveye ulaşabilmeniz dileğiyle...
Yorum Gönder
Yorum yazabilmek için:
Yorumlama biçimi seçeneklerinden profil üyeliğiniz yoksa; Adı/URL profilini seçip kendi belirlediğiniz isimle URL kısmını boş bırakarak yorum yazabilir ya da Anonim profili seçeneği ile isimsiz olarak yorum yapabilirsiniz.