Yeniden Doğmalı

Muğla/ Fethiye 2017

Yeniden Doğmasını Bilmeli

İnsan yeniden doğmalı… Öldüm deyince ölünmüyor. Öldüm dediğinde tekrar yeniden doğmasını bilmeli. Düşmeli, sürünmeli ama yeniden doğmasını bilmeli. Öyle yükler yüklenirsin ki… Kalkamam sanırsın. Ben şimdi ne yapacağım? Bunun altından nasıl kalkıcam ? Sanki dağların altında kalmış hissedersin. Hiç tasalanma geçiyor. Tam o bitti derken bir tane daha geliyor. O da bitiyor. Tam nefes alacaksın bir tanesi daha. Hiç bitmiyorlar sanki… Seni hayata bağlayan öyle bir güç olmalı ki derinlerden bir yerlerden gelip (derinden geldiğinden gelmesi az zaman alıyor ;))ayaklarına güç verip seni kaldırmalı. Elinden tutmaz öyle. Her elinden tutana da inanma zaten. Seni kaldıracak güç içinde olmalı en derinde! Hepte keder de olmuyorsun. Öyle umutsuzluğa falan kapılma yani. Küçük, güzel, masum mutluluklarda yaşıyorsun. Zaten ondan anlamıyorsun ne olduğunu.  Bir kitap okuyorsun sana umut veriyor tamam diyorsun şimdi kalkıcam. Çabuk geçiyor. Birini görüyorsun şükrediyorsun. O yapabiliyorsa bende yaparım diyorsun. Bir hafta geçiyor. Bazen küçük aşklar yaşıyorsun. İki hafta sürüyor. Arkadaşlarınla eğleniyorsun. Hadi üç hafta sürsün sürmez de hadi sürsün. Şehir değiştiriyorsun uzaklaşayım diyorsun. Olmuyor. Kafan da senle geliyor çünkü.

$ads={1}

Giresun/ Bulancak  2017

Öyle hayat hikayeleri dinledim ki parçalı bulutlu. Hep güneşi doğurmuşlar hayatlarına. Ve şunu öğrendim kolay elde edilen şeylerin ömrü kısa oluyor. Mücadele edeceksin. Şöyle tırnaklarının içi toprak dolacak, ellerin nasır tutacak. Her istediğini alamıcaksın ki zaten öyle büyük lüks hayallerin olmayacak. İnanç isteyeceksin mesela. Sevda isteyeceksin.  Beklentisiz olacaksın bu hayatta. Zaten her şey olması gerektiği gibi oluyor. Sana düşen yeniden doğmak ve her zaman kenarda bir yerlerde temiz sayfaların olmalı. Güneş her yeni güne nasıl yılmadan doğuyorsa işte öyle doğmalı.

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız..