Cümlelerin değdikçe; harf harf, kelime kelime büyüyordum. 

Ne hayallerinin arkasına kondurduğun  fon muziği uzaktan sana hoş geliyordu, ne bozkırın buğdayları biçimsizce sallanıyor, ne de bir duvarını sarmaşığın sardığı o kiremit rengi ev ayaktaydı...

Asfalta yapışıp çürümeyi bekleyen iki sonbahar yaprağıydık .

Fazlalıktık ,atıldık, savrulduk. Sen küçük bir kızın eline geçerek gösterilmeyi hak edendin. Gösterişliydi kıvrımların. Bense çamura bulanmış iki kedi patisi baskısını kabul etmek zorunda olanlardandım. Şanssızlık... 

Feride'nin de dediği gibi ;  "Birini sevme felaketine uğrayanların Allah yardımcısı olsun.
Yazarın diğer yazıları için tıklayınız..

2 Yorumlar

Yorum yazabilmek için:
Yorumlama biçimi seçeneklerinden profil üyeliğiniz yoksa; Adı/URL profilini seçip kendi belirlediğiniz isimle URL kısmını boş bırakarak yorum yazabilir ya da Anonim profili seçeneği ile isimsiz olarak yorum yapabilirsiniz.

Yorum Gönder

Yorum yazabilmek için:
Yorumlama biçimi seçeneklerinden profil üyeliğiniz yoksa; Adı/URL profilini seçip kendi belirlediğiniz isimle URL kısmını boş bırakarak yorum yazabilir ya da Anonim profili seçeneği ile isimsiz olarak yorum yapabilirsiniz.

Daha yeni Daha eski