Yaşamak Kadar Gerçek
Anlar vardır ki, Bir dikdörtgenimsi karede ölümsüzleştiğinde,
Çağrıştırdığı şey, yaşamdır…
Gördüğünüz, bir sonsuz vedanın,
Bir sızılı özlemin öznesi,
Bir mezar taşı olsa da…
O fotoğrafı çeken ile aynı yürek atışında buluşmak bu belki de…
BOFSAD’ın sanatçı ruhlu müdavimlerinden Sercan Çelik kardeşim der ki,
Benim fotoğrafla demelerim üzerine,
“Dünya hayatında belki hiç bir zaman bir fotoğraf çektirememiş, o küçükken göçüp giden annesini sadece rüyalarında görmüş, yavuklusunu gönül gözüyle görmüş. Çok devam eder çok. Komşumuz bir amca annemi hiç görmedim bir fotoğrafı bile yok demişti, hiç unutmam. Ne kadar önemli şu fotoğraf dediğimiz şey. Ben çok etkilendim bu fotoğraftan;’ yaşarken bir fotoğrafımız bile yoktu şimdi mezarımın başı fotoğrafçılarla dolu. Ağlamak istiyorum.”
Velhasıl,
Vurgulamak gerekir ki,
Önemlidir fotoğraf!...
Farkındalık, yoğun emek, özen, duygu, sevgi verilecek,
Kendinizi oraya iliştirecek kadar değerli…
Geçmişi geleceğe yükleme eylemi,
Unutulamaz ışıklı bir ifade…
Yaşamak ya da ölmek kadar gerçek ya da yalan…
Her ne kadar maddeyi manada eritmek ulvi erek olsa da,
Bazen ama bazen,
“Manayı madde edip, geleceğe bile ölmemektir belki de asl olan…”
Belki de…
Yorum Gönder
Yorum yazabilmek için:
Yorumlama biçimi seçeneklerinden profil üyeliğiniz yoksa; Adı/URL profilini seçip kendi belirlediğiniz isimle URL kısmını boş bırakarak yorum yazabilir ya da Anonim profili seçeneği ile isimsiz olarak yorum yapabilirsiniz.